Mający sto lat tekst Kornela Makuszyńskiego o krawcu, które zaszył dziurę w niebie i dzięki temu został królem miasta uratowanego przed ulewnymi deszczami wydał się nam dość archaiczny. Opowiadał co prawda o niezmiennych przez stulecia wartościach takich jak odwaga, determinacja, międzyludzka pomoc i przyjaźń, ale wiele momentów odwoływało się do doświadczeń zupełnie obcym dzieciom (na przykład pokonanie rodziny diabłów przy pomocy pobożnych pieśni). Mimo tych zastrzeżeń należy docenić walory spektaklu- piękną muzykę Grzegorz Turnau, melodyjne piosenki, muzykę na żywo (znakomita rola skrzypka), pomysłowe lalki znakomicie animowane przez zgrany zespół aktorski. No i jak zwykle wielkie wrażenie robiło na nas foyer teatru – tym razem w jego przestrzeni zorganizowano wystawę lalek z historycznego spektaklu “Szopki krakowskiej” z lat sześćdziesiątych i zaprezentowano ogromną kolorową szopkę krakowską.Taka sceneria aż prosiła się o pamiątkowe zdjęcia.
