Najważniejszą różnicą jest właśnie to, że nie jest “widziane” tylko przeżywane ze specjalnymi opaskami na oczach. Adaptacja opowiadań Macieja Wojtyszki przenosi nas w świat pełen nieznanych dźwięków i niesamowitych istot. Na małej scenie, w bliskości z aktorami możemy dzięki nowoczesnej technice, ze słuchawkami na uszach znaleźć się w świecie, w którym Bromba mierzy dziwność. Dziwne, prawda? Ale bardzo pouczające- dające i nauczycielom, i dzieciom materiał do refleksji, jak ważne są dla nas zmysły czy naprawdę umiemy słuchać, czy jesteśmy gotowi poznawać i zaakceptować odmienność. A gdy jeszcze po spektaklu aktorzy zaproszą wszystkich widzów na kilkunastominutowe eksperymenty sensoryczne, wiemy, że spektakl zapamiętamy na długo.
