Ważnym rekwizytem było długie i wysokie pudło wypełnione piaskiem. Uzbrojeni w pędzle, delikatnie i cierpliwie odkrywaliśmy zasypane skarby. Rozmawialiśmy o tym, skąd archeolodzy wiedzą, gdzie tych skarbów poszukiwać (ukształtowanie terenu, dawne zapiski) i co uczeni mogą znaleźć na swych stanowiskach. Doszliśmy do wniosku, że trudno im znaleźć tkaniny, papier czy drewno. Znacznie lepiej zachowane są przedmioty z metalu lub skały. Nasze pudło zawierało część papierowych lub drewnianych artefaktów (książka, zdjęcie, drewniana rzeźba). Odkładaliśmy je na bok jako “archeologiczne falsyfikaty”. Ceramiczne miseczki, kamienne rzeźby, gliniane amfory, metalowe przedmioty codziennego użytku skrzętnie włączaliśmy do naszej kolekcji. Za klika dni posłużą jako materiał poglądowy do zajęć o codziennym życiu w odległych epokach.
