Jak zwykle wykorzystaliśmy w naszych doświadczeniach rekwizyty dostępne w każdym domu – pustą butelkę po dużej wodzie mineralnej, słomki, duży płaski garnek, pocztówkę i i szklankę. Badania pojemności oddechowej płuc przebiegało następująco: butelkę napełnialiśmy wodą i zakręcaliśmy, odwróconą wkładaliśmy do garnka z wodą, odkręcaliśmy nakrętkę i do wnętrza butelki wkładaliśmy słomkę. Zadaniem dziecka było nabrać jak najwięcej powietrza i wydmuchać je przez rurkę. Absolutną rekordzistką okazałą się Zosia, która ma potencjał oddechowy niezłego pływaka. Drugą z naszych zabaw możemy pokazać w domu jako czarodziejską sztuczkę chętnej widowni. Do szklanki nalewamy po brzegi wodę, przykrywamy pocztówkę dociskając brzeg, potem szklankę odwracamy a woda w niej pozostaje ! (Dzieci otrzymały wyjaśnienie, że nie jest to magiczna sztuczka, lecz skutek działania ciśnienia powietrza na pocztówkę, ale domowa widownia na pewno będzie zdziwiona przebiegiem doświadczenia).
